مروری بر مهمترین دوره‌های معماری سبز در ایران
تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۶۹۲۱۵
معماری سبز، در حقیقت روند تازه‌ای نیست چراکه در بسیاری از تمدن‌های باستانی و معماری‌های سنتی ازجمله معماری سنتی ایران به‌صورتی بنیادین وجود داشته است. امروزه در پی پیامدهای منفی جهان و بحران انرژی، حفظ و پاسداری از منابع طبیعی جهان به یکی از مهمترین دغدغه‌های انسان عصر حاضر تبدیل‌شده است.
به گزارش خبرنگار ایمنا، تاریخچه معماری سبز در ایران از دوره اول از سال ۵۷-۴۷ به طور جدی شکل گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فعالیت هادی میرمیران نیز در این دوره بی تأثیر از جریانات روز نبود. کارهای وی نشان دهنده تأثیر پذیری از معماری سنتی گذشته است.
تأثیری که کارهای شهرسازی وی از شهرهای گذشته گرفتند را می‌توان در نوع محله بندی سنتی ایشان و یا ایجاد گره‌ها در بین مسیرها ذکر کرد. میرمیران در این دوره در شرکت ذوب آهن ایران مسئول کارگاه معماری، واحد طراحی و شهرسازی بوده است و جندین شهر جدید را طراحی کرده است که شامل پولاد شهر، زیراب و زرندنو بوده است.
در طراحی این شهرها نه‌تنها منبع الهام میرمیران معماری کشور خودمان بوده است بلکه از معماری جهان نیز تبعیت می‌کرده است. تبعیتی که میرمیران در مدرسه پولادشهر از کارهای موشه سفدی کرده حاکی از این مساله است و آن را صورت چعبه های خک شکل توسعه یابنده طراحی کرده است.
از تک بناهای این دوره می‌توان pabdana tea house نام برد. تک بنایی که در داخل یک باغ طراحی شده است. در این کار می‌توان گرایش پست‌مدرنیستی را در قوس‌هایی که در مدرسه پولادشهر به کار برده، مشاهده کرد که البته کل کار ترکیبی از مدرن و پست مدرن است. خانه طراحی شده به طور کامل آرامش بخش است با خطوط آبی و متعادل کننده‌ای که به کار برده است.
دوره دوم از سال ۶۷-۵۷: در این دوره کارهای میرمیران هم‌زمان با انقلاب اسلامی در ایران که یکی از دستاوردهای آن رویکرد به سنت تاریخی، بومی‌گرایی و تأکید بر ارزش‌های ایرانی، اسلامی بوده و همچنین هم‌زمان با اوج پست‌مدرنیست در غرب که آن نیز توجه به سنت را اساسی می‌دانست بوده است.
مهمترین کارهایی که میرمیران در این دوره انجام داده شامل طرح جامع اصفهان، طرح منطقه شهری اصفهان و همچنین مرکز توسعه خانه‌سازی و شهرنشینی اصفهان بوده است. در این دوره بود که میرمیران با ارائه مفهوم منطقه شهری در کشور برای اولین بار ضرورت توجه به مناطق شهری کشور را به‌منزله عرصه دین مشخص، مجزا و مستقل در حوزه مدیریت و برنامه‌ریزی شهری گوشزد می‌کند.
موفقیت این طرح یعنی طرح منطقه شهری اصفهان در عمل به‌عنوان ابزاری کارا در فرآیند هدایت و کنترل توسعه کالبدی منطقه شهری گشت و باعث شد طرح منطقه بندی شهری برای شهرهای با جمعیت بیشتر از یک‌میلیون نفر مورد تصویب هیئت دولت گردد. در مرکز توسعه نیز می‌توان گرایش به گذشته را در کار میرمیران دید. طریقه کار روی پلان، نوع تقسیم‌بندی نما از تأثیر میرمیران از گرایش‌های کشور حکایت دارد.
مصادیق پایداری معماری و معماری سبز در پروژه‌های ساختمانیاستفاده از انرژی‌های طبیعی در مصرف روزمره
استفاده از ضایعات و خصوصاً پساب در تولید آب موردنیاز برای آبیاری فضای سبز
به‌کارگیری شیوه‌های مناسب برای تقلیل انرژی هدررفته و یا کنترل آنم بهینه‌سازی مصرف انرژی
استفاده از مصالح قابل بازیافت غیر شیمیایی و مصالحی که با سلامت انسان در تعارض نمی‌باشد
طراحی و ساخت‌وساز با مصالح نزدیک به طبیعت
جلوگیری از اثرات منفی ساختمان و محصولان آن بر محیط
استفاده از گیاهان طبیعی به‌عنوان الهام‌دهنده طراحی زنده در مشاعات
اجتناب از صدمه رساندن به وضعیت اراضی به‌منظور استحصال بیشتر
دستیابی به بیشترین کیفیت زندگی در سایه اتکا به محیط‌زیست
نحوه استفاده از زمین
توجه به شخصیت بوم‌شناسی منطقه
توجه به خواص اقلیمی منطقه
توجه خاص به اثر نور و هوا در طراحی کل مجموعه و چیدمان فضاهای عمومی و اختصاصی
توجه به تحرک وزندگی در محیط باز
نگاهی به کاربرد معماری سبز در زندگی شهریمعماری سبز را بیشتر با اصطلاح معماری پایدار می‌شناسیم، اصطلاحی کلان که به شرح تکنیک‌هایی در طراحی معماری می‌پردازد که همسو با نگرش‌های زیست‌محیطی بوده و با ایده احترام به طبیعت شکل‌گرفته است.
معماری سبز، در حقیقت روند تازه‌ای نیست چراکه در بسیاری از تمدن‌های باستانی و معماری‌های سنتی ازجمله معماری سنتی ایران به‌صورتی بنیادین وجود داشته است. امروزه در پی پیامدهای منفی جهان صنعتی نظیر آلودگی روزافزون هوا و محیط‌زیست، کاهش منابع طبیعی و بحران انرژی، حفظ و پاسداری از منابع طبیعی جهان به یکی از مهمترین دغدغه‌های انسان عصر حاضر تبدیل‌شده است. اما معماری سبز با جستجوی راهی برای به حداقل رساندن اثرات منفی ساختمان‌ها بر محیط‌زیست در حقیقت تلاشی است برای هم‌آوایی و هم سویی با طبیعت از طریق افزایش کارایی و بهینه‌سازی در مصرف مصالح، انرژی و گسترش فضا.
بدین ترتیب در معماری سبز به‌جای دشمنی طبیعت، انرژی‌های آن را مهار کرده و به بهرتین شکل در ساختمان‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد. دستیابی به چنین هدفی با اندک نگرشی ممکن می‌شود. به‌عنوان‌مثال در یک ساختمان سبز و همراه با طبیعت از مواد و مصالحی استفاده می‌شود که برای طبیعت زیان نداشته و نه‌تنها آن را آلوده نمی‌کند بلکه قابل‌برگشت به چرخه طبیعت است.
ساختمانی که با استفاده از مصالح پیرامون خود و درعین‌حال به‌گونه‌ای مستحکم بناشده باشد، خود جزئی از طبیعت می‌شود. در استقرار چنین ساختمانی، فراهم کردن دسترسی آسان به حمل‌ونقل عمومی و ازجمله دوچرخه و پیده رو مدنظر قرار می‌گیرد، چراکه بدین ترتیب استفاده از اتومبیل به حداقل خواهد رسید.
همچنین جهت‌یابی ساختمان با توجه به جهت بهینه تابش خورشید و باهدف حداکثر استفاده از نور طبیعی و کسب انرژی رایگان به‌عنوان‌مثال تجهیز بنا با آبگرمکن خورشیدی و مولد برق نوری است اما آنچه در این‌گونه ساختمان‌ها به‌خصوص دارای اهمیت است فراهم کردن راه و امکانی برای ورود به طبیعت به بنا است که می‌تواند مثلاً با ایجاد برش‌هایی در حجم و پر کردن آن با فضای سبز انجام شود.
این راهکارها اگرچه در دید نخست با اندیشه‌های حاکم بساز بی امروز جامعه ما در تقابل است اما درنهایت اقتصادی‌ترین شیوه معماری است. فراموش نکنیم طراحی ساختمان‌های سبز به‌صورت منفرد و تک‌به‌تک اگرچه خوب است اما کارساز نیست و باید هم‌زمان با یک طراحی شهری سبز انجام شود، چراکه طبیعت متشکل از لکه‌های سبز جدا از هم نیست بلکه پوشش سبز گسترده‌ای است که باید شهر را در بربگیرد.
امروزه در دنیا تلاش‌های زیادی در این راستا صورت گرفته است. از اختصاص جوایز ارزنده به ساختمان‌های سبز گرفته تا سرمایه‌گذاری روح طرح‌هایی که بعضاً برخی از آنها پروژه‌هایی عظیم و شگفت‌انگیزند. از آن جمله می‌توان به طرح شهر دونگتان در چین اشاره کرد. هدف این پروژه دستیابی به حداقل آسیب ممکن به محیط‌زیست است.
شرکت آروپ طراح این پروژه آن را نخستین شهر پایدار نامیده است که با وسعت ۱۴۸۲ جریب برای سکونت ۵۰۰ هزار نفر در نزدیکی شانگهای درر دهانه رود یانگ تسه ساخته می‌شود. در این شهر از انرژی قابل‌تجدید استفاده خواهد شد. بیشتر خیابان‌های آن نه‌فقط مسیر عبور، که راه‌های خدماتی خواهند بود که در آن می‌توان پیاده‌روی و دوچرحه سواری کرد و انرژی ساختمان‌ها از طریق توربین‌های بادی، پانل‌های نوری و بازیافت تأمین می‌شود.
یکی دیگر از پروژه‌ها در معماری سبز، نخستین شهر بدون کربن و ضایعات در ابوظبی است. شهر ۱۴۸۳ جریبی مصدر با الهام از طرح شهرهای عربی محصور در میان دیوارهاست ولی دیوارهای سنگی و گلی آن با ورقه‌های فتوولتاییک با ظرفیت تولید ۱۳۰ مگاوات برق پوشیده شده است.
با مهار انرژی خورشید و به‌کارگیری عناصر ساختمانی مقاوم در برابر حرارت همچون سایبان اضافی و سرمایش کف، این پروژه عظیم بااحتیاط به قلمرو بیابان پا خواهد گذاشت. در زمین‌های پیرامون شهر که ۲۰ مایل با مرکز ابوظبی فاصله دارد، نیروگاه‌های فتوولتاییک و بادی، مراکز تحقیقی و مزارعی قرار می‌گیرند که سوخت کارخانه‌های شهر را فراهم می‌کنند. این مزارع به کاهش ضایعات هم کمک می‌کنند زیرا با جذب کربن، گازهای حاصل از کارخانه‌های را متعادل کرده و با پساب تصفیه‌خانه‌های آب شهر آبیاری می‌شوند.
در اینجا هدف آن نیست که در برابر عظمت چنین پروژه‌هایی دچار حیرت و ناامیدی شویم کافی است آگاه باشیم که تا امروز با غفلت و بی‌توجهی چگونه وضعیت خطرناکی برای سرمایه‌های طبیعی سرزمینمان به وجود آورده‌ایم و از پیشرفت‌های جهانی بازماندیم. کاهش مطرف سوخت فسیلی با تکنیک‌های ساختمانی موجود و بدون هزینه‌های گزاف و تنها با به‌کارگیری طراحی مناسب نیز ممکن است.
برای رسیدن به معماری سبز یا پایدار توجه به بنا از شروع طراحی تا پایان بهره‌برداری از آن الزامی است و پایداری در طراحی معماری حاصل نمی‌شود مگر با رعایت تعامل سه‌جانبه بین معمار، طبیعت و بهره‌بردار. با ایده‌هایی که فقط روی کاغذ باقی بماند یا کیفیات آن در زمان اجرا در نظر گرفته نشود و یا بهره برار به‌دقت و درستی از اصول دید در طراحی و اجرا استفاده نکند، معماری سبز به وجود نمی‌آید.
خلاقیت در طراحی، دقت در اجرا و قناعت در بهره‌برداری با رعایت اصول و قوانین طراحی پایدار، معماری سبز را به شهرهای ما هدیه خواهد کرد. برای رسیدن به این هدف معماران باید نسبت به موضوعات زیست‌محیطی آگاهی داشته باشند و از طریق دوره‌های تخصصی، دانش آنها را ارتقا یابد.
در این میان تغییرات نوع زندگی و نگرش‌های جدید نسبت به محیط بومی و جهانی بسیار اهمیت دارد. پیشرفت‌های دانش بر پایه مهارت و روش‌های کاربردی برای رسیدن به این هدف راه گشاست. با ایجاد تعادل بین سه اصل اقتصاد منابع، طراحی چرخه عمر و طراحی انسانی، معماری سبز دست‌یافتنی خواهد شدو رعایت این چارچوب در فرآیند هر ساخت‌وساز می‌تواند ترازوی مناسبی جهت محاسبه میزان پایداری بنا باشد.
کد خبر 634531منبع: ایمنا
کلیدواژه: معماری سبز شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق معماری سبز منطقه شهری ساختمان ها محیط زیست پروژه ها مهم ترین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۶۹۲۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خصوصی‌سازی سرخابی‌ها نیاز به مراقبت بیشتری دارد/ بهترین نسخه اقتصادی برای فوتبال ایران رقم خورد
به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، ژاله معماری، عضو هیئت‌علمی دانشكده تربیت‌بدنی دانشگاه الزهرا (س) در یک گفتگوی رادیویی درباره چالش‌های ورود باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال به بخش خصوصی اظهار كرد: فرآیند خصوصی‌سازی موانع زیادی دارد و تنها مختص باشگاه‌ها نیست. در سایر كشورها نیز این چالش‌ها وجود دارد. متأسفانه در ایران خصوصی‌سازی به تعویق افتاده در حالی که چالش خصوصی‌سازی در همه صنایع وجود دارد.
معماری در این باره ادامه داد: امروز با توجه به فشارهای AFC و تعویق ایجاد شده در آن، خصوصی‌سازی باشگاه‌ها تنها راه ممكن بود. باید به بعد از این فكر كرد چرا كه در شرایط موجود خصوصی‌سازی بهترین راه‌حل بوده است. خصوصی‌سازی نسخه‌ای بوده كه با شرایط موجود حداكثر همخوانی را دارد.
هلدینگ خلیج‌فارس و بانک‌ها تخصص كافی برای مباحث مالی و ترازنامه‌ها را دارند. اما بقای تیم‌ها در بازی‌های آسیایی و توقعات هواداران، مورد نگرانی است و باید فكر خوبی برای آن موارد كرد تا كمترین آسیب وارد شود و فرآیند انتقال و افزایش سهم بازار انجام شود. امید می‌رود با تقویت فعالیت‌های اقتصادی این ۲ باشگاه شرایط خوبی را شاهد باشیم.
معماری با اشاره به انتقال‌های مشابه در سایر كشورها خاطرنشان كرد: خصوصی‌سازی بسیار حساس است و با توجه به جمعیت فوتبال دوست ایران باید مراقبت بیشتری از آن صورت گیرد تا به تدریج هلدینگ‌ها و بانک‌ها بتوانند سهام را وارد فرابورس كرده تا به سوددهی برسد و سهم هواداران بیشتر شود و به ۵۱ به ۴۹ برسیم. كسانی كه برای این نسخه تصمیم‌گیری كردند، به همه شرایط آن واقف بودند.
عضو هیئت‌علمی دانشكده تربیت‌بدنی دانشگاه الزهرا (س) با اشاره به پیش‌بینی موانع این مسیر گفت: دولت باید بخش خصوصی را حمایت كند و منابع درآمدی حق پخش و قانون کپی‌رایت نیز برای باشگاه‌ها فراهم شود. توجه بخش خصوصی در قسمت تربیت بازیكنان و خریدوفروش آنها قرار دارد و باید مراقب بود توسعه ورزش در اولویت‌های بعدی قرار نگیرد. البته در همه دنیا این‌گونه است و به همین دلیل دولت با حساسیت بالایی خصوصی‌سازی را انجام می‌دهند.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت